در این قسمت سعی داریم که بفهمیم که چگونه صدا دیجیتالی میشود و کشف کنید که چه چیزی صدای باکیفیت بالا را تولید میکند که به عنوان بیتریت (Bitrate) شناخته میشود، دریابید که چگونه این جنبه از موسیقی دیجیتال و فایلهای صوتی بر تجربه شنیداری شما تأثیر میگذارد.
تبدیل موسیقی، گفتار و صدا به دادههای صوتی
صدای دیجیتال اطلاعات دیجیتال است. این اطلاعات میتواند متراکم یا پراکنده، باکیفیت بالا یا پایین باشد. بیتریت اصطلاحی است که برای توصیف میزان دادهای که به صدا منتقل میشود استفاده میشود. نرخ بیت بالاتر به طور کلی به معنای کیفیت صدای بهتر است. گاس بری (Gus Berry) میگوید: «بیتریت کیفیت صدا را تعیین میکند. “شما میتوانید بهترین صدای ضبط شده را در تمام دوران داشته باشید، اما اگر آن را با بیتریت پایین پخش کنید، صدای بسیار بیکیفیت میکند.”»
درک بیتریت برای ضبط، تولید و توزیع صدا ضروری است. برای درک واقعی بیتریت، همچنین باید یاد بگیرید که یک فایل صوتی چه چیزی را تشکیل میدهد و چه انواعی از فایلهای صوتی وجود دارد.
فایلهای صوتی غیر فشرده، بدون اتلاف و فشرده
پیتر رودوکر تهیهکننده میگوید: «”صدا از امواج ساخته شده است و فایلهای صوتی آن امواج را نشان میدهند.”» روشی که این امواج در فایلهای صوتی از طریق نمونههای جداگانه کدگذاری میشوند شامل شکل موج در یک لحظه معین و فاصله آن از نقطه صفر است. آن نقطه صفر سکوت است و فایلهای صوتی فاصله صدا از سکوت را اندازهگیری میکنند. رودوکر میگوید: «این اساساً یک عکس فوری از امواج صوتی است.»
آن عکسهای فوری میتوانند بسیار متفاوت باشند. درست مانند تصاویر از نظر کیفیت و وضوح، انواع فایلهای صوتی نیز از نظر حجم، حجم اطلاعات و نقشی که دارند با یکدیگر متفاوت هستند. در حالی که برخی استثناها وجود دارد، فایلهای فشرده نشده دارای بیشترین اطلاعات هستند و بنابراین بالاترین بیتریت را دارند. فایلهای فشرده شده با اتلاف عموماً دارای کمترین میزان اطلاعات و در نتیجه با بیتریت کمتری هستند.
⬛ فایلهای فشرده نشده: اینها فایلهای صوتی بسیار بزرگ هستند و شامل تمام اطلاعات احتمالی است که تجهیزات صوتی میتوانند تشخیص دهند. فرمتهای فایلهای فشرده نشده شامل WAV، AIFF و PCM هستند.
⬛ فایلهای فشرده بدون اتلاف: این نوع فایلها فشرده میشوند، اما به گونهای که هیچ اطلاعاتی از بین نمیرود. آنها عبارتند از FLAC، WMA، و ALAC. این فایلها بزرگتر از فایلهای فشرده و کوچکتر از فایلهای غیر فشرده هستند.
⬛ فایلهای فشرده یا با اتلاف: معمولاً کوچکترین انواع فرمتهای فایل، فایلهای فشرده برخی از اطلاعات را که کاملاً ضروری نیستند، حذف میکنند. فرمتهای محبوب فایلهای صوتی با اتلاف عبارتند از MP3 و AAC. رادوکر میگوید: «اینها چیزهایی هستند که معمولاً در Apple Music و Spotify پخش میشوند.
ریت نمونه و عمق بیت
ریت نمونه تعداد دفعاتی است که در یک ثانیه یک نمونه صوتی گرفته میشود: تعداد نمونههایی در ثانیه که تجهیزات ضبط صدا را به داده تبدیل میکند. اکثر صداهای دیجیتال دارای نرخ نمونهبرداری ۴۴.۱ کیلوهرتز هستند که این نرخ نمونهبرداری برای سیدیهای صوتی نیز میباشد. این به این معنی است که صدا در طول ضبط ۴۴۱۰۰ بار در ثانیه نمونهبرداری میشود. هنگامی که صدا پخش میشود، سختافزار سپس ۴۴۱۰۰ بار در ثانیه صدا را بازسازی میکند.
این نمونههای فردی از نظر میزان اطلاعاتی که دارند متفاوت است. عمق بیت تعداد بیتهای موجود در هر نمونه یا میزان اطلاعات غنی هر یک از آن ۴۴۱۰۰ قطعه صوتی است.
نرخ نمونه بالا و عمق بیت بالاتر، هم حجم اطلاعات یک فایل صوتی را افزایش میدهد و هم اندازه فایل را افزایش میدهد. درست مانند برخی از عکسها که وضوح بالایی دارند، فایلهای صوتی با ریت نمونه بالا و عمق بیت بالا دارای جزئیات بیشتری هستند. داشتن جزئیات بیشتر به طور کلی به بیتریت بالاتری نیاز دارد.
بهترین بیتریت وجود ندارد، فقط بیتریت مناسب میتواند وجود داشته باشد
بیتریت مناسب برای یک فایل بستگی به این دارد که شما میخواهید از آن فایل برای چه استفاده کنید و به چه منظور قرار است این صدا را پخش کنید. به طور کلی، بیتریت بالا به معنای صدای با کیفیت بالا است، به شرطی که نرخ نمونه و عمق بیت نیز بالا باشد. اطلاعات بیشتر در یک مفهوم کلی به معنای کیفیت صدای بهتر است.
بیتریت سیدی صوتی همیشه ۱۴۱۱ کیلوبیت در ثانیه (Kbps) است. فرمت MP3 می تواند از حدود ۹۶ تا ۳۲۰ کیلوبیت بر ثانیه و سرویسهای استریم مانند Spotify از حدود ۹۶ تا ۱۶۰ کیلوبیت بر ثانیه متغیر باشد.
بیتریت بالا برای علاقهمندان به موسیقی جذاب است، اما همیشه بهتر نیستند. به خاطر داشته باشید که صدای دیجیتال شما چگونه باید با تنگناها مقابله کند. اگر شنوندگان آن را دانلود میکنند یا با فرمتهای صوتی فیزیکی به آن گوش میدهند، میتوانید بیتریت بالا را بپردازید. اگر آنها آن را پخش میکنند، احتمالاً میخواهید که بیتریت کمی پایینتر باشد تا بتوان آن را به طور مؤثر پخش کرد. با این حال، کمتر از حدود ۹۰ کیلوبیت در ثانیه، گوش انسان حتی بدون آموزش متوجه افت کیفیت قابل توجهی خواهد شد.
همچنین، یک فایل با بیتریت و کیفیت بالا اگر بر روی سخت افزار با کیفیت ارائه نشود، مهم نیست. اگر کاربران در حال گوش دادن به صدای شما در هدفونها یا ایربادزهای در بازار انبوه هستند، به هر حال نمیتوانند همه آنچه را که صدای با کیفیت بالا ارائه میدهد دریافت کنند. بیتریت با کیفیت CD، که بالا است، در یک سیستم استریوی حرفهای که قادر است فرکانسهای بسیار بالا و بسیار پایین ۱۴۱۱ کیلوبیت بر ثانیه را به اندازه کافی بیان کند، بهترین صدا را دارد. در صورتی که اکثر هدفونها و بسیاری از بلندگوهای رومیزی قادر به بیان این فرکانسها نیستند.
پیدا کردن بیتریت مناسب
هنگامی که یک پروژه صوتی جدید را شروع میکنید، خوب است که بهترین کیفیت ممکن را با ریت نمونه و عمق بیت بالا ضبط کنید. هنگام تولید صدا، باید در نظر داشته باشید که شنونده شما چگونه با صدای شما تعامل خواهد داشت. بیتریت متغیر میتواند هنگام بررسی میزان جزئیات مورد نیاز مفید باشد، زیرا به طور مداوم بیتریت را در طول پخش تغییر میدهد.
صرف نظر از این، اگر در حال ایجاد صدا از هر نوعی هستید، باید همیشه فایلهای با بالاترین کیفیت خود را در مقابل فناوریهای جدید محافظت کنید. فرمتهای صوتی آینده ممکن است به بیتریت بیشتری نیاز داشته باشند و اتصالات یا سختافزار آینده به طور بالقوه میتوانند صدایی با کیفیت بالا ارائه دهند. کاملاً ممکن است که سختافزارهای صوتی تجاری در دهه آینده یا بیشتر بتوانند بیتریتی بیش از ۱۶۰ کیلوبیت بر ثانیه را بیان کنند، بنابراین فایلهای قدیمی خود را فشرده نشده نگه دارید. همیشه امکان تبدیل فایلهای فشرده نشده به فرمت جدید وجود دارد.
دانستن اینکه از چه نوع فایلی استفاده کنید تنها بخشی از تولید صدا است. یادگیری نحوه کار با یک اکولایزر گرافیکی و درک نحوه میکس کردن موسیقی، صدای تولیدی شما را، صرف نظر از بیتریت، تا حد زیادی بهبود می بخشد.